ของเล่นระบาย ชานเเบค.

ในบ้านใหญ่โตหลังหนึ่ง...คน3คนนั่นก็คือ พ่อเลี้ยง เเม่ เเละ...เเบคฮยอน ใช่เเบคฮยอนเป็นลูกของคุณนายบยอนจริงเเต่...เเม่ของเเบคฮยอนไม่ได้อยากให้เเบคฮยอนเกิดเพราะ...มันมาจาก....ความผิดพลาดความผิดพลาดครั้งนึงของเค้า เมื่อเเบคฮยอนเกิดมา เเม่ของเขาก็ได้รับฉายาว่า...ผู้หญิงลูกติด เเละเเบคฮยอนก็ยังได้ฉายาว่า...เป็นลูกไม่มีพ่อ มันเจ็บนะครับสำหรับคำพวกนี้สำหรับผม...มันเจ็บมาก เเต่ในวันนึงพ่อเลี้ยงของเเบคฮยอนได้บอกกับคุณนายบยอนว่า...เค้าเป็นหนี้10ล้านกับมาเฟียตระกูลปาร์ค ครับฟังไม่ผิด ตระกูลปาร์ค ตระกูลใหญ่ของมาเฟีย...  คุณนายบยอนตอบเพียงว่า "ล..เเล้ว..ร..เราจะทำยังไง"เสียงวัยกลางคนเอ่ย 

"ก็ใช้เด็กนั่นให้เป็นประโยชน์สิ"เสียงผู้ชายวัยกลางคนเอ่ยบอกพร้อมชี้มาทางหน้าของร่างเล็กที่จัดเเจกันดอกไม้อยู่ ร่างเล็กได้ยินทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนี้เเละ...เรื่องขัดดอก ครับเเบคฮยอนเห็นได้ยินหมดทุกอย่างเเต่ที่เค้าเสียใจคือ ผู้หญิงสาวผู้เป็นเเม่...ไม่ได้เอ่นปฎิเสธเลยเเม้เเต่น้อย

"ผมจะไปถ้าทำให้เเม่ของผมมีความสุข.."ร่างเล็กเอ่ยบอกอย่าเสียงเบาๆเพราะข้างในเเหลกสลายไปหมดเเล้ว...

"งั้นก็ดีเตรียมตัวเก็บของซะพรุ่งนี้เค้าจะมารับนาย..."ผู้ชายวัยกลางคนเอ่ยออกมาพร้อมยิ้มเสาะเราะร้ายเพราะ..เเบคฮยอนไปอยู่ที่นั่นสถานะเดียวก็คือ นางบำเรอ ดีดีนี่เอง... 

ในเช้าวันรุ่งขึ้นเสียงเคาะ ประตูดังขึ้น ปั้งๆๆ!!!! 

ร่างเล็กเดินออกมาด้วยสภาพห่อเหี่ยวไม่มีเรี่ยวเเรงเพราะว่า..ส่วนลึกในใจเค้าเหมือน...ตายทั้งเป็น 

"ทำหน้าให้มันสดชื่นหน่อย..ไปอยู่นู้นนายห้ามทำหน้าเเบบนี้ต่อหน้าชานยอลนะ.."ร่างสูงเอ่ยพูกออกมาเพราะเห็นหน้าของร่างเล็กเหมือน เบื่อโลก ไม่อยากจะอยู่..เเม้เเต่วินาทีเดียว... 

"พ่อเเม่นายจะไม่มาส่งจริงๆเหรอ...เห้อ ผมเซฮุน เป็นเพื่อนของปาร์คชานยอล มันให้ผมมารับคุณ"ร่างสูงเอ่ยอีกครั้งเมื่อร่างเล็กเริ่มจะหันไปมองที่ประตูบ้านที่ตัวเองกำลังจะออกจากมัน..

"เค้าไม่เห็นผมเป็นลูกหรอกครับ.."ร่างเล็กเอ่ยด้วยเสียงเบาเพราะรู้ว่าทั้งเเม่เเละพ่อเลี้ยงของตนไม่เคยเห็นตนเป็นลูกเลย..

"อ่างั้นเรา...ไปกันเถอะ.."ร่างสูงพูดจบก็เดินไปขึ้นรถพร้อมร่างเล็ก เเต่ใครจะไปสังเกตว่า กระจกสีหม่นตรงนั้นมีบุคคลที่เป็นเเม่เเอบมองอยู่ สายตาของบุคคลเป็นเเม่ชั่งน่าเศร้าเพราะ..ไม่ว่ายังไงเเม่ก็ต้องรักลูกของตนเอง..

ณ คฤหาสน์ หลังหนึ่ง 

ปาร์คชานยอล นั่งคอยร่างเล็กอยู่ที่ห้องทำงานของเขาเพราะดูจากโปรไฟล์เเบคฮยอนเเล้ว ก็ดีไม่ใช่เล่น เป็นถึงเดือนมหาลัยของคณะ เเละเเถมยังเป็นนักศึกษาเรียนดีเด่นของมหาลัยด้วย เกรดนิยมอันดับ1ด้วยซ้ำไป..

เมื่อรถคันหรูเทียบจอดที่หน้าคฤหาสน์ใหญ่ ร่างสูงก็พาร่างเล็กมาที่ห้องทำงานของ ปาร์คชานยอล... ข้างในคฤหาสน์สีออกขาวๆ มีเเจกันดอกกุหลาบตั้งอยู่ มีทั้งรูปที่เขียนข้างล่างว่า คุณนายปาร์ค ร่างเล็กมองอย่างนิ่งๆเเละเดินตามร่างสูงไป เมื่อถึงหน้าห้องของปาร์คชานยอล ประตูสีน้ำตาลเข้มถูกเปิดออกอย่างๆช้าๆ ร่างสูงก็ได้พบเจอกับร่างเล็กอย่าง เเบคฮยอน... หน้าเนียนขาวน่าสัมผัสผมเงาสลวยน่าลูบเเถม..ขาที่เรียวจากในกางเกง ร่างสูงก็จินตนาการภาพเสียเเล้ว ว่ามันต้องเล็กเเละ เบา..เเถมไม่หนักบ่า :)

"สวัสดี..เเบคฮยอน..."